Në Zero – hapësira e fjalës dhe reflektimit në Radio Helsinki – ndodhi një moment i rrallë. Jo vetëm për publikun, por për vetë kujtesën kolektive shqiptare. Të ftuar ishin Elita 5 – zëri i shumë brezave, muzika që ka udhëtuar me ne në rrugët e jetës, dashurive dhe lirisë.

Nuk ishin aty si legjenda. Ishin aty si njerëz që flasin me zë të qetë, me ndjenjë dhe kujtim. Si djemtë nga Tetova që nuk ndryshuan, sepse nuk kishin pse – sepse qëndruan besnikë ndaj tingullit dhe shpirtit të kohës së tyre.

Në bisedë u ndanë fillimet, rrugëtimi muzikor, lidhja me publikun dhe koncerti i afërt në Orpheum Graz. Por përtej temave, ishte ndjesia ajo që mbeti: ndjesia e një takimi të sinqertë, ku muzika nuk është veç art, por mjet për të kujtuar dhe për të mbajtur gjallë atë që na lidh si komunitet.

Zero nuk ishte një studio. Ishte një hapësirë kujtese dhe ndjeshmërie, ku fjala dhe tingulli u bashkuan për të rrëfyer një histori që nuk mbaron me një këngë.

______________________________________________________________________________________________________

At Zero — the space of thought and expression at Radio Helsinki — something rare unfolded. Elita 5, the voice of generations, the music that accompanied us through youth, love, freedom, and change, joined us not as legends, but as sincere voices rooted in time.

They spoke not with grandeur, but with warmth and authenticity. The same Tetova boys, untouched by trends, faithful to their sound and to the emotional truth of their music.

We talked about beginnings, journeys, audiences, and the upcoming concert at Orpheum Graz. But more than content, it was the atmosphere that remained — the feeling of being in the presence of something true, where music was not only performance, but a form of memory and cultural connection.

Zero was not simply a studio. It became a space of remembrance — a place where words and music merged to hold a story that cannot be forgotten.